D'Oma hot ällerhand zom b'sorga,
se fährt en d'Stadt am frieha Morga.
Se will au ihre Jonge b'sucha,
für dia hot se an "grührta Kuacha".
Mit Oier hot se gar net gschpart,
drom ischt ihr "Bächez" nobler Art.
Es geit an mächtiga Hallo,
doch d'Oma mog mer sowieso!
Der Fritzle isch ihr Liebling g'wäh,
des ka mer reacht deutlich säh,
er weicht ihr garnet von d'r Seit,
wia des dui guta Oma freit!
Doch plötzlich guckt se ehn prüfend a:
"Du gfällscht mer net, du kleiner Ma,
du siehscht mer gar so mickrig aus,
was isch ao bloß, ei der Dauss!
Dia Sach isch eifach, ond i wett,
du gehscht am Obends schpot en's Bett,
sitzsch ewwl vor den Kaschta na,
dean i pardu net leida ka.
Was meinscht, do halt i anders drauf,
i sitz mit meine Henna auf!"
D'r Fritzle fasst des en seim Ohr,
er schtellt sich älles lebhaft vor:
Er kennt d'r Oma Hennaschtall,
er kennt au ihre Henna all.
Ond woiß, dass vor d'r Obedruah
es geht em Schtall reacht lebhaft zua.
Doch z'letschte send dia Tierle müd,
se sitzed brav en Reih ond Glied....
Des woiß d'r Bua, drom fragt er drauf:
"Oma, wia kommscht no du auf d'Stanga nauf?"
